Χιόνης Αργύρης

Ό,τι περιγράφω με περιγράφει
Καβάλα σ’ ένα κουνιστό αλογάκι,
με χάρτινο καπέλο και ξύλινο σπαθί,
πήρα κι εγώ μέρος στη μάχη,
στο αίμα, στη φωτιά, στην αρπαγή.

Καβάλα σ’ ένα κουνιστό αλογάκι,
μπρος-πίσω, πίσω-μπρος,
γύρισα ολόκληρο τον κόσμο,
των ίσκιων στρατηλάτης κι αρχηγός,
γύρισα ολόκληρο τον κόσμο
κι έφτασα τώρα εδώ,
στην κουνιστή μου πολυθρόνα,
μπρος-πίσω, πίσω-μπρος...

Τσαλακωμένο πια το χάρτινο καπέλο
και τσακισμένο το ξύλινο σπαθί
η μάχη, το αίμα, η φωτιά κι η αρπαγή
θαμπές εικόνες στου μυαλού μου την οθόνη
καίει ο ήλιος μα το αίμα μου παγώνει,
ψίθυρος βγαίνει από το στόμα μου η κραυγή.

Το βιβλίο
Είμ' ένα βιβλίο. Κάποιος με διαβάζει. Δεν ξέρω
τι καταλαβαίνει από μένα, δεν ξέρω αν
μου βρίσκει κάποιο βάθος. Πάντως, δυσκολεύεται
στο διάβασμα ή βαριέται. Συχνά με
παρατά, τσακίζοντας τα φύλλα μου, μ'
εγκαταλείπει για καιρό και, όταν κάποτε επιστρέφει,
έχει πλέον χάσει τη συνέχεια έχει ξεχάσει
ό,τι έχει διαβάσει. Έτσι, με ξαναπιάνει
απ' την αρχή, για να με παρατήσει πάλι,
ύστερ' από λίγο, κουρασμένος.

Δεν ξέρω αν διαβάζει άλλα βιβλία, δεν ξέρω
καν πώς βρέθηκα στα χέρια του, όμως εδώ είμαι,
αυτός είναι η μοίρα μου και, αν αυτός δεν
με διαβάσει, άλλον αναγνώστη δεν πρόκειται
να βρω.