(γράφτηκε στη Μακρόνησο Αύγουστο - Σεπτέμβρη του 1949. Ανήκει στην ποιητική συλλογή "Πέτρινος Χρόνος")
(Μια μικρή παράκληση πριν την παράθεση του ποιήματος, εάν κάνετε τον κόπο να το διαβάσετε,
λίγο πιο πριν κάνετε έναν επιπλέον κόπο να διαβάσετε την ιστορία της Μακρονήσου 1947 -1958.
Η ιστορία με την αληθινή χροιά της είναι η μόνη που μπορεί να μας διατηρήσει Ανθρώπους με
συνείδηση, ώριμη σκέψη, ευθυκρισία και συναίσθημα -άσχετα με το αν η Παιδεία μας σήμερα με επιτυχία "επιδαψιλεύει" την άκριτη σκέψη και την άγνοια-. Εάν μπείτε σε αυτόν τον κόπο θα κατανοήσετε σε βάθος και τη συγκίνηση των επαναλήψεων του ποιήματος. Καλή ανάγνωση!)
Στον Δημήτρη Φωτιάδη
Τρία μεγάλα γράμματα
γραμμένα μ' ασβέστη στη ραχοκοκαλιά της Μακρόνησος.
(Όταν ερχόμαστε με το καράβι
στριμωγμένοι ανάμεσα στους μπόγους και στις υποψίες μας
τα διαβάσαμε πάνου απ' το κατάστρωμα
κάτου απ' τις βρισιές του χωροφύλακα, τα διαβάσαμε
εκείνο το ήσυχο πρωινό του Ιουλίου,
κι η αρμύρα κι η μυρουδιά της ρίγανης και το θυμάρι
δεν καταλάβαιναν καθόλου τι θα πουν αυτά τα τρία
ασβεστωμένα γράμματα.)
Α' Τάγμα.
Β' Τάγμα.
Γ' Τάγμα.
ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ
Κι η θάλασσα του Αιγαίου ήταν γαλάζια όπως πάντοτε
πολύ γαλάζια, μόνο γαλάζια.
Α' -
Ά, ναι, μιλούσαμε κάποτε για μια ποίηση αιγαιοπελαγίτικη,
Β' -
για το γυμνό στήθος της υγείας κεντημένο με μιαν άγκυρα και
μια γοργόνα,
Γ' -
για το θαλάσσιο φως που πλέκει τα κουρτινάκια των γλάρων.
Α.Β.Γ.
300 σκοτωμένοι.
Μιλούσαμε, ναι, για μια ποίηση αιγαιοπελαγίτικη -
ο κάβουρας που ρεμβάζει στο νοτισμένο βράχο,
αντίκρυ στη μαλαματένια δύση,
καθώς ένα μικρό μπρούντζινο άγαλμα του Ωκεανού.
Α.Β.Γ.
600 τρελοί.
(Οι γυάλινες γαρίδες κυνηγώντας στα ρηχά τον ίσκιο
του πρωινού άστρου,
το χρυσό και γαλανό καλοκαίρι πετροβολώντας με κουνουνάρια
το μεσημεριάτικο ύπνο των κοριτσιών,
τα παλιά πεύκα ξύνοντας τη ράχη τους στην ασβεστωμένη μάντρα.)
Α.Β.Γ.
900 κουτσοί.
Ζήτω
ο βασιλεύς Παύλος.
(Κι η Παναγιά του πόντου φλωροκαπνισμένη απ' το σούρουπο
να σεργιανάει ξυπόλητη στην αμμουδιά
συγυρίζοντας τα σπίτια των μικρών ψαριών
καρφώνοντας μ΄ ένα θαλασσινό σταυρό τη φεγγαρίσια της πλεξούδα.)
Α.Β.Γ.
Α.Β.Γ.
(Μιλούσαμε για μια ποίηση αιγαιοπελαγίτικη, ναι, ναι.)
ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ -
ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ - ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ
Κι η θάλασσα είναι ακόμη γαλάζια όπως πάντοτε
κι ο αμερικάνικος στόλος ταξιδεύει στο Αιγαίο
ήσυχος, ήσυχος, ωραίος,
και τ' άστρα ανάβουν κάθε βράδυ μικρές φωτιές
να ψήσουν οι Άγγελοι την ψαρόσουπα της Παναγίας.
Α.Β.Γ.
Α.Β.Γ.
Κι από κάτου απ' τ' αστέρια περνάνε
καραβιές καραβιές οι εκτοπισμένοι
και τσουβάλια με κομμένα ποδάρια
και τσουβάλια με κομμένα χέρια
και τσουβάλια με νεκρούς
ξεβράζουν οι φουρτούνες στις αχτές του Λαυρίου.
(Αιγαιοπελαγίτικο τοπίο
χρυσό και γαλάζιο.)
Α.Β.Γ.
Σε τούτα τα βράχια τουφεκίστηκαν οι 300 του Α' Τάγματος,
τούτα τα φύκια είναι μια τούφα μαλλιά ξεκολλημένα μαζί με το δέρμα
απ΄το καύκαλο ενός συντρόφου που αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση.
Α.Β.Γ.
Τα συρματοπλέγματα.
Οι νεκροί.
Οι τρελοί.
Α.Β.Γ.
(Γαλάζια η θάλασσα - πολύ γαλάζια.
Χρυσό αιγαιοπελαγίτικο τοπίο.
Οι γλάροι.)
Α.Β.Γ.
Μαύρη, κατάμαυρη θάλασσα.
Μαύρο, κατάμαυρο τοπίο.
Τα συρματοπλέγματα.
Α.Β.Γ.
Μαύρο, κατάμαυρο τοπίο με σφιγμένα δόντια,
κόκκινο, κατακόκκινο τοπίο με σφιγμένη γροθιά,
μαύρη και κόκκινη καρδιά πηγμένη στο αίμα της
κι ένας κόκκινος ήλιος πηγμένος μες στο αίμα του.
...